Het kan niet op...
Door: Thekla
Blijf op de hoogte en volg Thekla
19 Maart 2009 | Nieuw Zeeland, Rotorua
Hoi allemaal,
We zijn weer bijna 2 weken verder en dus is het weer tijd. Moet ook van mezelf weer wat op papier zetten, anders zouden we bijna vergeten wat we gedaan hebben en waar we geweest zijn :).
Na het vorige bericht zijn we eigenlijk op zijn Japans langs de westkust van het Zuid Eiland omhoog gereden richting het Abel Tasman Park. Uiteraard wel de gletsjer bij Frans Josef aangedaan en nog wat toeristische attracties onderweg. De westkust is zeer ruig en zeer dun bevolkt. En heel veel bos.
Aangekomen bij het Abel Tasman National Park zag de natuur er (uiteraard) weeer heel anders uit. Het park ligt aan de kust en ziet er een beetje Aziatisch uit (vonden wij dan): witte strandjes, turquoise zee, alleen de vegetatie is wel anders. We hebben 1 dag gewandeld en 1 dag een kayak gehuurd en langs de kust gepeddeld. Aangezien we niet met een tour meegingen kregen we een uitgebreide briefing van een (voor Thekla zeer aantrekkelijke) kayak instructeur voordat we de zee op mochten. De kayak was ook wel van een iets andere kwaliteit dan dat we normaal gewend waren. Beter dus. Bammetjes eten op verlaten strandje, een zeehondje spotten op de rotsen. Een heerlijk dagje alleen kwamen we doorweekt en koud terug aan het einde van de dag. Tis krap 20 graden en was een beetje gaan regenen. Een warme douche op de camping, een lekker rood wijntje en fantastische lamskoteletten doen dan wonderen.
Na het Abel Tasman Park zijn we langs de kust naar het oosten gereden en toen naar beneden naar Kaikoura. We wilden allebei graag daar heen vanwege het walvis spotten. De ligging van Kaikoura is als in een sprookje: op een schiereiland(je), aan de kust en op de achtergrond zie je de besneeuwde bergtoppen. We hadden in principe een tour geboekt voor de volgende dag (vorige week vrijdag), maar helaas, toen we 's ochtens aankwamen was de tour gecanceld vanwege het slechte weer. Toen maar gereserveerd voor de zaterdag en hopen op goed weer. Gelukkig ging de tour nu wel door maar met zware waarschuwingen voor zeeziekte. De WhitSundays in Australie kwamen weer terug in mijn gedachten en snel een pilletje naar binnen gewerkt. De zee was echt heel ruig en de een na de ander ging over zijn nek op de boot. Sommigen waren zo ziek dat ze niet eens aan dek zijn gekomen om de walvissen te zien. Oei, dan baal je. We hebben het geluk gehad 2 spermwhales te mogen zien. Verwacht niet een hele walvis te kunnen zien, maar het middengedeelte met spuitgat en de duik met de vinnen in de lucht maakt toch zeker veel indruk. En heel veel albatrossen rondom de boot, geweldige beesten en zo groot. Na de walvissen tour zat onze tijd op het zuid eiland erop. Zondagochtend om het 5.15u 's ochtends ingeckeckt voor de ferry naar het noord eiland. Een schitterende sunrise en onderweg nog wat dolfijnen. Het kan niet op.
Aangezien we "maar" 2 weken op het noord eiland hebben, zijn we meteen naar het Tongariro National Park gereden. Daar kan je een van de beste 1 daagse wandelingen doen van Nieuw Zeeland: de Tongariro Alpine Crossing. Aangekomen bij het informatiecentrum werden we ietwat afgeschrikt door alle waarschuwingen. "Onderschat de tocht niet! Het weer kan snel omslaan! Draag goede bergschoenen en zeker geen katoenen kleding of een spijkerbroek! Het is steil en zwaar!" We hadden immers de beschikking over de volgende uitrusting: afgetrapte gympen met letterlijk halve zolen en wat katoenen broekjes. We hadden wel een regenjas dus...We hebben dus de volgende dag (stralend weer!) een andere wandeling gemaakt van zo'n 5u door vulkanisch landschap en kratermeren en ook wel wat klimmen. Inmiddels hadden we besloten dat we de Alpine Crossing toch wel moesten gaan doen. We zijn toch geen halve garen met helemaal 0,0 conditie??! Dus de volgende ochtend om 8u met de shuttlebus naar de start gereden en begonnen aan de tocht. Helaas sloeg het weer inderdaad erg snel om en hebben we de 17km door de stromende regen en harde wind en mist moeten lopen. Dat was echt doodzonde want de tocht met mooi weer moet schitterend zijn. We hebben dus niets gezien van de Red Crater en het uitzicht op de top (2000m). Bovendien was het echt stervenskoud boven dus we wilden zo snel mogelijk weer naar beneden. Binnen 5u hadden we de wandeling gelopen en waren we bij de finish. Conditioneel ging het ook allemaal prima. No worries dus.
Verkleumd en zeiknat de auto ingegaan en richting de Te Kuiti gereden. Het ligt maar 100km verderop, maar het was stralend weer en warm. Douche, wijntje, greenlip mossels, je kent het wel. Een mooie ervaring toch.
Afgelopen woensdag bij Te Kuiti een tourtje gedaan door de Glowworm Caves. Het zal niet het hoogtepunt van de reis worden, maar was toch wel de moeite waard. Toen werd het tijd voor Taupo, daar was ik van plan om te gaan skydiven. Jaarlijks laten zich daar 30.00 mensen uit een vleigtuig storten, dus het is een beetje de hoofstad van het skydiven. Gisterochtend heeft Niels mij braaf afgezet bij het centrum en heb ik mij van 12.000ft uit het vleigtuig laten storten. Het was geweldig!! Niels zei dat er geen enkel bewijs zou zijn van mijn skydive, maar uiteraard heb ik wel de foto's gekocht bij het centrum :).
Afgelopen nacht hebben we gekampeerd zo'n 30 km ten zuiden van Rotorua met eigen thermische baden. Dus heerlijk 's avonds zitten badderen (varierend van 32C tot 42C) onder de sterrenhemel. Wat een feestje.
De komende 10 dagen willen naar het uiterste noorden gaan en de kust verkennen. Niels heeft de hengels al in de aanslag :) en de Poor Knights staan inderdaad op het duikprogramma. En als slagroom op de taart (waar we al zo'n 6 maanden van snoepen) gaan we de laatste 10 dagen van de reis naar Fiji. Yoehoe!
Liefs van ons en tot snel!
x
We zijn weer bijna 2 weken verder en dus is het weer tijd. Moet ook van mezelf weer wat op papier zetten, anders zouden we bijna vergeten wat we gedaan hebben en waar we geweest zijn :).
Na het vorige bericht zijn we eigenlijk op zijn Japans langs de westkust van het Zuid Eiland omhoog gereden richting het Abel Tasman Park. Uiteraard wel de gletsjer bij Frans Josef aangedaan en nog wat toeristische attracties onderweg. De westkust is zeer ruig en zeer dun bevolkt. En heel veel bos.
Aangekomen bij het Abel Tasman National Park zag de natuur er (uiteraard) weeer heel anders uit. Het park ligt aan de kust en ziet er een beetje Aziatisch uit (vonden wij dan): witte strandjes, turquoise zee, alleen de vegetatie is wel anders. We hebben 1 dag gewandeld en 1 dag een kayak gehuurd en langs de kust gepeddeld. Aangezien we niet met een tour meegingen kregen we een uitgebreide briefing van een (voor Thekla zeer aantrekkelijke) kayak instructeur voordat we de zee op mochten. De kayak was ook wel van een iets andere kwaliteit dan dat we normaal gewend waren. Beter dus. Bammetjes eten op verlaten strandje, een zeehondje spotten op de rotsen. Een heerlijk dagje alleen kwamen we doorweekt en koud terug aan het einde van de dag. Tis krap 20 graden en was een beetje gaan regenen. Een warme douche op de camping, een lekker rood wijntje en fantastische lamskoteletten doen dan wonderen.
Na het Abel Tasman Park zijn we langs de kust naar het oosten gereden en toen naar beneden naar Kaikoura. We wilden allebei graag daar heen vanwege het walvis spotten. De ligging van Kaikoura is als in een sprookje: op een schiereiland(je), aan de kust en op de achtergrond zie je de besneeuwde bergtoppen. We hadden in principe een tour geboekt voor de volgende dag (vorige week vrijdag), maar helaas, toen we 's ochtens aankwamen was de tour gecanceld vanwege het slechte weer. Toen maar gereserveerd voor de zaterdag en hopen op goed weer. Gelukkig ging de tour nu wel door maar met zware waarschuwingen voor zeeziekte. De WhitSundays in Australie kwamen weer terug in mijn gedachten en snel een pilletje naar binnen gewerkt. De zee was echt heel ruig en de een na de ander ging over zijn nek op de boot. Sommigen waren zo ziek dat ze niet eens aan dek zijn gekomen om de walvissen te zien. Oei, dan baal je. We hebben het geluk gehad 2 spermwhales te mogen zien. Verwacht niet een hele walvis te kunnen zien, maar het middengedeelte met spuitgat en de duik met de vinnen in de lucht maakt toch zeker veel indruk. En heel veel albatrossen rondom de boot, geweldige beesten en zo groot. Na de walvissen tour zat onze tijd op het zuid eiland erop. Zondagochtend om het 5.15u 's ochtends ingeckeckt voor de ferry naar het noord eiland. Een schitterende sunrise en onderweg nog wat dolfijnen. Het kan niet op.
Aangezien we "maar" 2 weken op het noord eiland hebben, zijn we meteen naar het Tongariro National Park gereden. Daar kan je een van de beste 1 daagse wandelingen doen van Nieuw Zeeland: de Tongariro Alpine Crossing. Aangekomen bij het informatiecentrum werden we ietwat afgeschrikt door alle waarschuwingen. "Onderschat de tocht niet! Het weer kan snel omslaan! Draag goede bergschoenen en zeker geen katoenen kleding of een spijkerbroek! Het is steil en zwaar!" We hadden immers de beschikking over de volgende uitrusting: afgetrapte gympen met letterlijk halve zolen en wat katoenen broekjes. We hadden wel een regenjas dus...We hebben dus de volgende dag (stralend weer!) een andere wandeling gemaakt van zo'n 5u door vulkanisch landschap en kratermeren en ook wel wat klimmen. Inmiddels hadden we besloten dat we de Alpine Crossing toch wel moesten gaan doen. We zijn toch geen halve garen met helemaal 0,0 conditie??! Dus de volgende ochtend om 8u met de shuttlebus naar de start gereden en begonnen aan de tocht. Helaas sloeg het weer inderdaad erg snel om en hebben we de 17km door de stromende regen en harde wind en mist moeten lopen. Dat was echt doodzonde want de tocht met mooi weer moet schitterend zijn. We hebben dus niets gezien van de Red Crater en het uitzicht op de top (2000m). Bovendien was het echt stervenskoud boven dus we wilden zo snel mogelijk weer naar beneden. Binnen 5u hadden we de wandeling gelopen en waren we bij de finish. Conditioneel ging het ook allemaal prima. No worries dus.
Verkleumd en zeiknat de auto ingegaan en richting de Te Kuiti gereden. Het ligt maar 100km verderop, maar het was stralend weer en warm. Douche, wijntje, greenlip mossels, je kent het wel. Een mooie ervaring toch.
Afgelopen woensdag bij Te Kuiti een tourtje gedaan door de Glowworm Caves. Het zal niet het hoogtepunt van de reis worden, maar was toch wel de moeite waard. Toen werd het tijd voor Taupo, daar was ik van plan om te gaan skydiven. Jaarlijks laten zich daar 30.00 mensen uit een vleigtuig storten, dus het is een beetje de hoofstad van het skydiven. Gisterochtend heeft Niels mij braaf afgezet bij het centrum en heb ik mij van 12.000ft uit het vleigtuig laten storten. Het was geweldig!! Niels zei dat er geen enkel bewijs zou zijn van mijn skydive, maar uiteraard heb ik wel de foto's gekocht bij het centrum :).
Afgelopen nacht hebben we gekampeerd zo'n 30 km ten zuiden van Rotorua met eigen thermische baden. Dus heerlijk 's avonds zitten badderen (varierend van 32C tot 42C) onder de sterrenhemel. Wat een feestje.
De komende 10 dagen willen naar het uiterste noorden gaan en de kust verkennen. Niels heeft de hengels al in de aanslag :) en de Poor Knights staan inderdaad op het duikprogramma. En als slagroom op de taart (waar we al zo'n 6 maanden van snoepen) gaan we de laatste 10 dagen van de reis naar Fiji. Yoehoe!
Liefs van ons en tot snel!
x
-
20 Maart 2009 - 10:55
Kees En Grietje:
Hey 'halve zolen',
Wat een geweldig verslag weer. Het voert ons van aantrekkelijke kayakinstructeurs, spermwhales, greenlip mossels naar een skydive vanaf 12.000 ft! En er ligt nog het nodige in het verschiet. -
20 Maart 2009 - 23:27
Will Bulterman:
hallo,
leuk om jullie avonturen weer te lezen maar wat zullen jullie moeten afzien in ons koude kikkerlandje.
maar goed je ziet weer veel vrienden en bekenden en familie en dat is toch ook weer fijn.
nog even en dan zit jullie reis erop en ga je weer aan het gewone leven deelnemen.
maar dit kan niemand meer afnemen en deze ervaringen neem je als een rugzak je leven mee,
geniet van alles en groetjes van ons
will en sjoerd -
21 Maart 2009 - 20:04
Manouck:
Hoi The en Niels,
Wat een onwijs gave verhalen allemaal. Krijg bijna ook weer zin om te gaan reizen! En wat een bikkel ben jij The! Gewoon ff springen uit een vliegtuigje! Ik begrijp dat het einde dus bijna in zicht is. Geniet van al het moois dat je nog gaat zien. Dit vergeet je nooit meer!!
Kus Manouck -
22 Maart 2009 - 15:02
Ank:
Lieve Thekla en Niels. Prachtig allemaal jullie tochten.Ik ben blij dat ik jouw skydive niet heb gezien brrr! Nog lekker genieten jongens! Veel liefs van Ank -
22 Maart 2009 - 20:02
Chantal:
wat een fantastische tijd zeg. Ik leef echt helemaal mee met deze mooie verhalen.
Wow, The, dat je dat hebt gedaan! zo cool!!
Ben benieuwd naar de foto's.
Dikke kus -
26 Maart 2009 - 20:29
Sabrina:
Ooohh, jullie laatste maand gaat bijna in!!
Hoop niet dat jullie er al te veel tegenop zien om weer terug te komen! Kan me dat namelijk wel heeeeeeeeeel goed voorstellen.. blegh.. Zal wel ff wennen zijn. Maar ja, nu nog even niet aan denken!!
Geniet ze!! Haal alles eruit wat er in zit!!
Veel plezier nog daar saampjes.. Ben echt benieuwd straks naar alle fotootjes.
Dikke kus van ons allemaal!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
